تاریخچه ماساژ تایلندی

تاریخچه ماساژ تایلندی  , ماساژ تایلندی (Nuad Thai) یکی از قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین روش‌های درمانی است که در تایلند و بسیاری از کشورهای آسیای جنوب شرقی شناخته شده است.

این روش درمانی به‌ویژه برای کاهش استرس، تقویت انعطاف‌پذیری، و تسکین دردهای عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این هنر درمانی با ترکیب تکنیک‌های فشار، کشش‌های یوگا، و اصول طب سنتی هند و چین به‌وجود آمده و در طول تاریخ تحولاتی را تجربه کرده است.

تاریخچه ماساژ تایلندی

۱. ریشه‌های باستانی و تأثیر بودیسم

تاریخچه ماساژ تایلندی به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش برمی‌گردد. در آن زمان، ماساژ تایلندی تحت تأثیر سنت‌های درمانی هند و چین قرار داشت.

گفته می‌شود که بنیان‌گذار این روش درمانی، “چیواکا کوماراپات” (Chiwaka Komaraphat)، پزشک دربار شاهان هند باستان بود که به‌عنوان یک پیشوای پزشکی در زمان زندگی بودا شناخته می‌شود. چیواکا، پزشکی برجسته بود که بسیاری از تکنیک‌های درمانی خود را بر پایه طب سنتی هند و آموزه‌های بودا بنا کرده بود.

چیواکا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌ها در طب باستانی جنوب آسیا شناخته می‌شود و به‌ویژه به دلیل ایجاد و گسترش اصول درمانی، از جمله تکنیک‌های ماساژ، شناخته شده است.

به‌طور خاص، چیواکا به درمان بیماری‌ها از طریق فشار نقاط خاص بدن و استفاده از گیاهان دارویی پرداخته است.

این روش‌ها با توجه به اصول انرژی در بدن و حفظ تعادل در آن طراحی شده بودند.

۲.  تاریخچه ماساژ تایلندی توسعه در تایلند و ترکیب با سنت‌های محلی

در قرن‌ها بعد، هنگامی‌که آیین بودایی به تایلند وارد شد، آموزه‌ها و شیوه‌های درمانی به همراه آن به این کشور منتقل شدند. از آن زمان، ماساژ تایلندی شکل و ساختاری خاص پیدا کرد. تایلندی‌ها اصول طب چینی و هند را با شیوه‌های درمانی محلی خود ترکیب کردند و به ایجاد نوعی ماساژ منحصربه‌فرد پرداختند که به‌طور هم‌زمان از مفاهیم انرژی در بدن و کشش‌های یوگا استفاده می‌کرد.

در تایلند، ماساژ تایلندی به‌عنوان یک درمان عمومی و راهی برای بهبود سلامت عمومی پذیرفته شد

و از آن برای درمان انواع مشکلات جسمی، از جمله دردهای عضلانی، تنش‌های عصبی و مشکلات گوارشی استفاده می‌شد.

۳. تاریخچه ماساژ تایلندی  تطور و تثبیت در دنیای معاصر

در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، ماساژ تایلندی به‌عنوان یک روش درمانی معتبر در سراسر تایلند شناخته شد و در مراکز درمانی مختلف در تایلند گسترش یافت. یکی از مهم‌ترین مراکز این روش درمانی در تایلند، معبد وات پو (Wat Pho) در بانکوک است که در آنجا ماساژ تایلندی به‌طور رسمی به‌عنوان بخشی از آموزش‌های رسمی به مردم آموزش داده می‌شود. این معبد همچنین یکی از بزرگ‌ترین مراکز آموزشی ماساژ در تایلند است که به‌طور منظم دوره‌های آموزشی برای علاقه‌مندان به ماساژ تایلندی برگزار می‌کند.

با گسترش صنعت گردشگری در تایلند در دهه‌های اخیر، ماساژ تایلندی به‌عنوان یک جاذبه گردشگری محبوب تبدیل شد. این روش درمانی به‌ویژه در میان توریست‌ها و افرادی که به دنبال روش‌های درمانی طبیعی و آرامش‌بخش هستند، شهرت زیادی پیدا کرد.

در نتیجه، بسیاری از مراکز ماساژ تایلندی در سراسر جهان تأسیس شده‌اند و این هنر درمانی به‌عنوان یکی از روش‌های محبوب در کشورهای مختلف شناخته شده است.

۴. ثبت جهانی و حفاظت از میراث فرهنگی

در سال ۲۰۱۹، یونسکو (UNESCO) ماساژ تایلندی را به‌عنوان یک میراث فرهنگی ناملموس بشری به ثبت رساند. این اقدام به‌منظور حفظ و ترویج این هنر درمانی که به‌طور عمیق با فرهنگ تایلندی و آموزه‌های سنتی این کشور گره خورده است، انجام شد. ثبت این هنر درمانی در فهرست میراث جهانی کمک کرد تا ماساژ تایلندی نه‌تنها در تایلند بلکه در سایر نقاط جهان شناخته‌تر شود.

۵. ویژگی‌ها و تکنیک‌های ماساژ تایلندی

ماساژ تایلندی به‌طور معمول با استفاده از دست‌ها، انگشتان، آرنج‌ها، زانوها و حتی پاها، فشارهایی ملایم به نقاط مختلف بدن وارد می‌کند و در کنار آن، حرکات کششی مشابه یوگا نیز انجام می‌شود. این ترکیب فشار و کشش باعث تقویت جریان انرژی در بدن، بهبود گردش خون، افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و کاهش تنش‌های عضلانی می‌شود. برخلاف ماساژهای غربی که معمولاً در حالی که فرد بر روی تخت است انجام می‌شود، ماساژ تایلندی اغلب بر روی زمین و به‌صورت نشسته یا خوابیده انجام می‌شود. در این روش، فرد معمولاً لباس‌های راحتی به تن دارد و ماساژ بدون استفاده از روغن یا کرم‌های ماساژ انجام می‌شود.

۶. فواید ماساژ تایلندی

ماساژ تایلندی فواید بسیاری برای بدن و ذهن دارد. این فواید شامل:

• کاهش استرس و اضطراب:  کمک به آرامش ذهنی و کاهش فشارهای روانی.

• افزایش انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات: با کشش‌های یوگا و حرکات نرم عضلات.

• تسکین دردهای عضلانی:  کاهش تنش‌های عضلانی و دردهای مزمن.

• بهبود گردش خون و انرژی: افزایش جریان خون و تحریک سیستم لنفاوی.

• تعادل روحی و جسمی: بهبود عملکرد عمومی بدن و افزایش سطح انرژی.